Tankoslojna hromatografija sa biološkim i biohemijskim metodama derivatizacije

Abstract

Bioautografija predstavlja brzu i praktičnu metodu za detekciju biološki aktivnih jedinjenja direktno na hromatogramu dobijenom primenom tankoslojne hromatografije (TLC). Bioautografski eseji se najčešće izvode na mikroorganizmima, enzimima i radikalskim agensima. TLC se može direktno ili indirektno sprezati sa spektroskopskim metodama u cilju dobijanja strukturnih informacija o razdvojenim, odnosno aktivnim komponentama. Još jedan od efikasnih načina prikupljanja podataka sa TLC-a jeste obrada slike hromatograma u odgovarajućim softverima. Hemometrijske metode, poput analize glavnih komponenata (PCA) ili analize razlike rangova SRD, imaju značajnu ulogu u analizi tih podataka, što omogućava izvođenje objektivnih zaključaka. Cilj ovog rada je optimizacija eksperimentalnih uslova za izvođenje bioautografije na bakterijama, gljivicama, enzimama i radikalskim agensima i definisanje protokola izvođenja ovih eseja. Sva ispitivanja rađena su na primeru ekstrakata origana (Origanum vulgre L.) čiji hemijski profili su dobijeni primenom prethodno optimizovanih uslova u visoko-efikasnoj tankoslojnoj hromatografiji (HPTLC). Bioautografski eseji i hemijski profili ukazali su na prisustvo većeg broja aktivnih komponenata, ali su uočljive i razlike između samih uzorka i korišćenih ekstrakcionih sredstava. Obradom slika hromatograma i bioautograma, i naknadnom analizom prikupljenih podataka primenom SRD i PCA, omogućeno je definisanje najboljeg ekstrakcionog sredstva i najkvalitetnijeg uzorka origana u pogledu sadržaja aktivnih jedinjenja. Snimljeni su NMR spektri prikupljenih ekstrakata, pri čemu je u svim uzorcima utvrđeno prisustvo timola i karvakrola, jedinjenja karakteristična za origano kao vrstu. Ovakvi eksperimenti su pokazali veliki značaj hemijskog profilisanja i bioeseja u cilju provere autentičnosti proizvoda i istakli veliki potencijal bioautografskih metoda u razvoju novih lekova.